சீறுங்கள் காளைகளே

சீறுங்கள் காளைகளே,
சீவிய கொம்பன்களே!

தாய்த்தமிழ் நாட்டினிலே,
என் வாழ்வுக்குப் பங்கமில்லே,
எல்லையின்றி அத்து மீறும் இரட்டைத்தன ஆர்வலரே,
என்னைப் புசிப்பதை நொடி மறந்தென் - குரல்
கொஞ்சம் கேளுங்களேன்
என்று.. சீறுங்கள்  காளைகளே!

யானை குதிரை கழுதை மேலில்லை அக்கறை,
என்னினத்திற்கு மட்டும் எதற்கிந்தப் பரிந்துரை?
என் சொந்தமவன் குத்தினாலும் கிழித்தாலும் காளையரை,
மறத்தமிழன் எனை மனத்தால் ஆளும் வரை,
அவன் பணி செய்தே கிடப்பேன் -
என்னினம் வீழும் வரை
என்று.. சீறுங்கள் காளைகளே!

வாடிவாசல் வழி திறந்து,
விருட்டென சீறிப்பாய்ந்து,
குளம்படிகள் ஆழமாய் பதிந்து,
மச்சக் காளைகளினுள் கலந்து,
திமில் தழுவும் முகங்கள் மறந்து,
கொம்பில் எவனும் சிக்காமல் வளைந்து,
சிமிட்டும் நேரம் முன்னேறிப்பறந்து,
அயர்வற்ற உணர்வுகள் வானுயர்ந்து,
வளர்த்த குடும்பத்தினுள் போய் அணைந்து,
சொந்த பந்தம் அகமகிழ்ந்து,
கண்டிருக்கும் கண் வியந்து,
ஆடிவருமிந்த ஏறைத் தழுவாமல் - இல்லையடா
பொங்கல் விருந்து,
என்று.. சீறுங்கள் காளைகளே!

கோடி கோடியாய் பணம் இறைந்து,
கொத்தாக எங்களினம் மடிந்து,
அயலினம் என் மரபு நுழைந்து,
என் தமிழுக்குத் துரோகம் புரிந்து,
கனவு காணாதே - உனக்காவேன்
நான் விருந்து,
என்று.. சீறுங்கள் காளைகளே!

வருடந்தோறும் சீராட்டிப் பாராட்டி,
பசும்புல் பருத்தித் துவரைப் புகட்டி,
காலாண்டில் சத்துருண்டை ஊட்டி,
அவன் பசித்து என் பசியாற்றி,
என்னுடல் நலம் பேணப் பதறிப் பிதற்றி,
ஊர் உறவு காணாது ஊண் உறக்கமின்றி,
என் திமில் அணைத்த அவன் வெற்றி,
அவன் முத்தமிட்ட என் நெற்றி,
சொல்லுமடா என்னை - எப்படி
வளர்த்தான் போற்றி,
என்று.. சீறுங்கள் காளைகளே!

அம்மா என்ற சொல்லை அடிமைச்சொல்லாக்கி,
நீ அம்மா என்றழைப்பதையும் அரசியலாக்கி,
கலைஞரும் கடை நிலையை காசாக்கி,
உரிமைகளை உளுத்த கட்டுமரமாக்கி,
கலகத்தையே கழகங்களின் கொள்கையாக்கி,
தேர்தலில் வன்புணர்ந்து நம்மை விலைமாதராக்கி,
பிணம் தின்னும் - அவல அரசியலை
எறியுங்கள் தூக்கி,
என்று.. சீறுங்கள் காளைகளே!

முந்தா நேற்றைய ஆலம்பாடியனும் காங்கேயனும்,
நேற்றைய புலிகுளத்தானும் உம்பளாச்சேரியனும் ,
இன்றைய பருகூரனும் மலையனும்,
நாளைய அடிமாட்டான் - என்ற
பெயர் பெற்றொழியாமிலிருக்க
என்னினமே தமிழா..
உணவில்லாமல் இறந்தாலும் இற,
உணர்வில்லாமல் இருப்பதை மற!
பொங்கல் வைத்தது விடு,
பொங்கி எழு!
போராட்ட குணம் தவிர,
போர்க்குணமும் கொள்!
என்று..
சீறுங்கள் காளைகளே,
துடி சீவிய கொம்பன்களே!

குகைமரவாசிகள்

இந்தப் புவியுடன் நம்முயிர் 
எந்திரமாய்ச் சுழல்வது கண்டு,
மீள்வதில்லை நாம் 
அதனுள் சிக்குண்டு!

அறிவோமா எந்நாள் முக்கிய 
மகுடம் சூடப்போகிறதென்று?
அன்றைய நாள் எக்காளமிட்டது 
அம்மகுடம் சூட்டிக்கொண்டு!

வெகுநாட்களுக்குப் பின்  
மேடை நாடகம் காண அழைப்பு!
கலைப்பசியைப் போக்கிக்கொள்ள 
நன்றிக்கு உரித்தான ஓர் அரிய வாய்ப்பு!

"நாடகமா? கடைசியா எப்போப் பாத்தேன்னே தெரியல. நானும் வரேனே", 
மனையாள் கூட்டானாள்!
"நானி, நானி, நானி!", 
அட! என் மகனும்!
"நான் வரலடா!" 
வீண் திரைகள் வீணடித்த நேரம் பயமுறுத்தியதால், 
தந்தை விலகிக்கொண்டார்!

"ஏங்க, சினிமா பாத்து பழகிட்டோம், நாடகம்... நல்லா இருக்குமா?"
"தூரமா ஒக்காந்தா, மொகந்தெரியுமா? பேசறது கேக்குமா?"
"இப்பெல்லாம் நாடகம் பாக்கறாங்களா? எத்தன பேரு வருவாங்க?"
கேள்வி கேட்கும் இலகுவான  
வேலையைச்  செய்து முடித்தாள்!
என்னில் ஓடிய எண்ண 
ஓட்டத்தையே பிரதிபலித்தாள்!
தெரியாத அறிவியலுக்கு கடவுள் தானே விடை,
(ம்ம்... எந்தக் கடவுள் ?!?!?) 
என் குழப்பத்தை மௌனம் என 
நினைத்து அமைதியானாள்!

நாடகங்களின் முதுகில் 
கூனாக திரைப்படங்கள் ஏறியிருந்த நேரம்!
அறிவியல், பொழுதுபோக்கைப் பெட்டிக்குள்ளும், 
மேடைகளை விட்டத்திலும் அடைத்திருந்த சமயம்!

பழங்கலைகளை பட்டியும் மன்றங்களும் 
மட்டுமே உரையாடின!
மீத நாடக சாகசங்களை நெடுந்தொடர்கள் 
மானபங்கம் செய்தன!

"எப்படி இருந்தாலென்ன? இது ஓர் அறிய வாய்ப்பு, 
கலையைத் தொடு, கவலையை விடு!"
கேட்டுரைக்கும் வயதடையா என் மகனிடம் கிசுகிசுத்தேன்!

குகைமரவாசிகள்!
போராலும் பொருளாதாரத்தாலும் புலம் 
பெயர்ந்த அகதிகளை பற்றியதாம்!
அரங்கம் நிறைந்த கரங்களின் கோஷம் 
அறிமுக உரையை முடித்தது!
மேடையில் காட்சிகள் வரிசையில் நின்றேரியது!
நடிகர்கள் நாடகாசிரியரின் எண்ணங்களை 
ஒலியாலும் உடலாலும் பிரதிபலித்தார்கள்!

புரியாத மொழி, புலப்படாத அசைவுகள், உரத்த இசை..
என்னதான் சொல்ல வருகிறார்கள்? புரியவில்லை!
எனக்கு மட்டுமா? இல்லை அனைவருக்குமா? 
என்றறிய நான் மேடை விட்டு, 
அரங்கம் நோக்கிய... அந்தக்கணம்...

"டம்ம்ம்!" இடியை ஒத்த பெரு ஓசை! 
"ஆஆ!” குலை நடுக்கும் கதறல்!
அச்சம் என் கண்களை அவசர கதியில் 
என்னனுமதியின்றி மூடியது!
நிமிடம் கரைந்தது.. அந்தக்  கதறல்? 
அந்தக் கதறல் யாருடையது?
தேட விழித்தேன்!

வெறுமையான இடம், 
பரிச்சயமானவர் எவருமில்லை!
எங்கே சென்றனர் என்னுடன் வந்தவர்? நானெங்கே?
என்ன இது? நான்.. நான்.. நடுவில்,  
குகைமரவாசிகளின் நடுவில்,
உள்ளே... குகைமரத்தினுள்ளே!

மண்ணையும் மனையையும் 
விட்டுத் துரத்தியடிக்கப்பட்டவர்கள்!
உயிருக்காக உணர்வையும், 
பசிக்காகப் பாசத்தையும் தியாகம் செய்தவர்கள்!

அடுத்த வேளைப் 
பட்டினிச்சாவென்று தெரிந்தும்,
அகோரப் பட்டினியில் 
எலும்புகள் உருகுவது உணர்ந்தும்,
கடைசி ரொட்டியைப் பகிர்ந்துண்டனர்,
அதில் எனக்குமொரு பங்கு!

இந்தச் சுயநல இரட்டைச் சமூகம் 
கொடுத்தக் காயத்திலும்,
பொருளில்லாமலும் ஜாதி ஏற்றத்தாழ்விலும்,
அப்பாவி இயற்கையும் உயிர்களும்,
என்னைச் சுற்றி பலியாகின!
அவர்களுடன் நானும் செய்வதறியாது உழல்கையில்,
மூதாதையர் எலும்பு கொண்டு,
அவரவர் குறையும் வலியும் 
போக்க முயன்றாள் தாய் மூதை!
அவர்கள் கரிய உடம்பின் சிவப்பு ஓலங்கள்,
என்னுயிரை நடுக்கியது!
மறுபடி மூடிக்கொண்டன என் கண்கள்..
நிசப்தம்!

அட! இது என்ன? காதலின் ஒலி கேட்கிறதே,
கவிதைகள் உதிர்கிறதே, 
கனவுகள் பறக்கிறதே,
இந்தச் சூழலிலும் இதற்கிடமுண்டோ?
காணக் கண் விழிக்கையில், 
ஒரு புது உயிர் பிறந்திருந்தது!
நான் நேரில் கண்ட முதல் கடவுள் செயல்!

பொருள் விடுத்து மனிதம் உடுத்தும் 
சமூகத்தை உருவாக்கும் கட்டாயக் கடமையைக்  
குருதியில் கொண்ட விதை!
இன்றைய நாகரீகம் விதைக்க மறந்த விதை!
குவா குவா சத்தம் செவியினில் பாய்ந்தது!
மறுபடி நிசப்தம்!

இப்பொழுது உறைத்தது எனக்கு,
குகையின் ஒவ்வொரு சுவடும், 
நாங்கள் விட்டுச் சென்றவையே!
மரத்தின் ஒவ்வொரு அசைவும், 
எங்கள் ஆன்மாவின் மொழியே!
வாசிகளின் ஒவ்வொரு ஓலமும், 
எங்கள் வேதனையே!
அங்கு அரங்கேறிய ஒவ்வொரு காட்சியும், 
எங்கள்  மனசாட்சியே!
குகைமரவாசிகள் வேறு யாருமல்ல, 
எங்களின் எதிர்கால பிம்பங்களே!

பொருளுக்காக மரபையும் பண்பையும் விட்டெரிந்து,
தன்னை மட்டும் கருத்தில் கொண்டு, 
பணக் கூட்டினில் உழன்று,
பகிர்தலும் உத்தம சமுதாய உருவாக்கமும் மறந்து,
நாகரீக முகமூடிக்குள் ஒளிந்து கொண்டு, 
வீண் பெருமை பேசி,
இந்தக்  குகைமரவாசத்திற்கு காரணமான எங்களையே, 
அடையாள அட்டை இல்லாமல், 
காட்டிக்கொடுத்து முகமூடி கிழித்திருந்தனர்!
நிசப்தம்!

ஐயோ! அடுத்தென்ன நடக்கப்போகிறதோ?
எங்களின் எந்த முகமூடி கிழிக்கப்படுமோ?
எந்த இரட்டைத்தனம் சுட்டிக்காட்டப்படுமோ?
எங்கள் சமுதாயம் இன்னும் 
என்ன கொடுமைகளுக்கெல்லாம் காரணமாகுமோ?
பயத்தில் அருகிலிருந்த ஒரு 
பொம்மையைக் கட்டிக்கொண்டேன்!

குகை மரத்தின்  உன்னதத்தை 
வெகு ஜனனம் கொண்டு செல்ல,
நிலை மாறும் மனிதன் போதாது,
நிலை மாறா பொம்மை தான் உதவுமென்று, 
நான் கட்டியிருந்த பொம்மையிடம், 
வழிகளை வாசிகள் போதித்து முடித்த போது,
வெட்கிக் குனிந்திருந்தது என் தலை!
வெறுப்பால் மூடியிருந்தன என் கண்கள்,
முற்றும் இழந்திருந்தேன் என்நிலை!
நிசப்தம்!

அலையென இரைந்த அவ்வோசை, 
என்னிலை உணர்த்தியது!
அதுவே என்னை 
குகைமரத்திலிருந்து விடுவித்தது!
என் இருக்கையில்தான் இறுக்கமாக இருக்கிறேன் 
என்பதை உணர்த்தியது!
அந்தக் கரவோசையில் அரங்கம் அதிர்ந்தது, 
அனைவரும் தெரிந்தனர்!

அப்பாடா.. நிம்மதி! அத்தனையும் பிரம்மையே!
நிமிடங்கள் கரைந்தன..
எங்கே குகைமரவாசிகள்? 
சட்டென மேடை நோக்கினேன்,
குகைமரவாசிகள் வரிசையில் அரங்கத்தை 
வணங்கிக் கொண்டிருந்தனர்!
ஒரு வாசி மட்டும் என்னை ஓரக்கண்ணில் பார்த்து 
விஷமப்புன்னகை புரிந்தான்!
அவன் கையில் என் சட்டையணிந்த
போதனை தாங்கிய பொம்மை!

மிரட்சியுடன் என் கரம் எழுப்பிய கோஷம் 
அரங்கத்தில் மறைந்தது!
கனத்த மனதுடன் என்னுடல் மட்டும் 
நிஜவுலகை தரிசித்தது!

குகைமரத்திலிருந்து விடுபட்டு மாதங்களாகியும்,
அழியவில்லை அவர்கள் வரைந்த ஓவியம்!
அழியாது வாழும் பல காலம் இக்காவியம்!

இப்படியொரு உலகத்தரம் நாடகங்களில் இன்றும் சாத்தியமே. பணமும் பகட்டும் இல்லாமலே ரசிகர்களுள் தாக்கத்தை ஏற்படுத்த முடியும், என்று உணர்த்திய நாடகாசிரியர்  "திரு. முருக பூபதி" அவர்களுக்கும், இந்த உன்னத அனுபவத்தை கொடுத்த மணல் மகுடி நாடகக்குழுவினருக்கும் என் பணிவான வணக்கங்கள்.

எங்கள் தங்கராஜா

"எங்கள் பள்ளிகளில், உங்கள் குழந்தைகளை அனுமதியுங்கள்...!!"
பள்ளி விளம்பரங்கள்
பெற்றோரிடமும், பிரம்மச்சாரிகளிடமும்
பாரபட்சமின்றி வீதியெல்லாம் கெஞ்சிக்கொண்டிருந்தன!

"பண்டிகையப்ப, ஊருப்பட்ட விலை சொல்லுவாங்க, இப்பவே சுண்டல், பொறி, பூ எல்லாம் வாங்கிடலாம் புள்ள...!!"
தீவிர திட்டம் தீட்டின
நடுத்தரக் குடும்பங்கள்!

"ஒரு சல்லை, 40 ரூவா. 2 மொழம் பூ 50 ரூவா. ஒரு பக்கா பொறி 30 ரூவா...!!" 
வாகன இரைச்சலையும்,
ச்சோவெனக் கொட்டிய மழையையும் தாண்டி
மக்களை ஈர்த்தது விற்பவனின் குரல்!

"வண்டிய கழுவி பூஜை  போடனும், ஊருப்பட்ட வேலை இருக்கு, சீக்கிரம் பூஜை பொருள கட்டுப்பா...!!"
லட்சுமி சரஸ்வதி தெய்வங்களோடு சேர்ந்து,
வாழ்வோடு ஒன்றிப்போன ஆயுதங்களும் உயிர்தெழத் தயாராகின!

விடிந்தால்
தசமி விஜயம்!
விழாக்கோலம் பூண்டிருந்தது
கோவை நகரம்!

ஆனால்! எங்களுக்கு மட்டும்,
அப்பண்டிகை விடியல்
இருளாகவே நிலைத்து விட்டது!
எங்கள் குடும்பத்தாருக்கு,
வெளிச்சமெல்லாம் கருமையாகவே தோன்றியது!
தினமுதிக்கும் சூரியனும்,
எங்களிடம் தோற்றோடினான்!
மழை வானிருந்து மட்டுமல்ல,
எங்கள் கண்களிலும் பெய்தது!
வெளியில் மட்டுமல்ல,
வீட்டினுள்ளும் கொட்டியது!

ஆம்! என் அன்பு மாமா
உறங்கிக்கொண்டிருந்தார்...
நிரந்தரமாக!

என் மழலையைத்
தோளில் சுமந்தவரை,
ரத்தச் சொந்தமில்லை என்றாலும்,
என் அத்தைச் சொந்தத்தை பூரனமாக்கியவரை!
என்னரும்புக் குரும்பைத்
தள்ளி நின்று ரசித்தவரை,
என் குழந்தைக் காலம்
நினைவூட்டிச் சிலாகித்தவரை,
என் மகனின் நடையை
விரல் பிடித்து இன்புற்றவரை,
அரசியலுடன் ஆன்மீகமும்,
பகுத்தறிவுடன் தேசப்பற்றும் கொண்டவரை,
மனதார ஊக்குவித்து மகிழ்பவரை,
சாதனை வெறியும் அதிசய தைரியமும்
மேலோங்கி நின்றவரை,
என் நகைக்குச் சுவை கூட்டியவரை,
நித்திரையின் ரகசியம் போதித்த யோகா குருவை,
உயிர் நண்பனொருவனை எனக்கு வரமளித்தவரை,
...மார்பில் குத்தினேன்!

ஆம்! என்னால் இயன்றவரை,
வலிக்குமோ என்று
ஒரு நொடி சிந்திக்காமல்,
இரக்கமற்று இரு கைகளாலும் குத்தினேன்!

எங்கள் நாட்டில் பிரசவம் பார்க்கும்
மருத்துவச்சி சாலைகள்,
நிஜ மருத்துவர்கள் கைவிட்ட பிறகும்,
என்னுடன் இணைந்து என் மாமன் இதயம்
மறுபடி துடிக்கச்செய்து விடாதா என்ற பேராசையில்,
நானிருந்த அவசர ஊர்தியின் வேகத்தில்,
கண்ணீருடன் கதறிக்கொண்டே,

மீண்டும் மீண்டும் குத்தினேன்!

எதுவும் உரைக்கவில்லை அவருக்கு,
எந்தச் சலனமுமில்லை அவரிடம்,
ஒரு பலனுமில்லை இறுதியில்!

அவரின் மெய் பொய்யாய்ப் போயிருந்தது!
பாவம் வாழ்க்கை அவருக்கு தந்த மரண அடி,
என்னுடைய உயிரடியை விடப் பலமானது போலும்!
ஓரம் நின்று அவர் ஆத்மா
என் அறியாமையைப் பார்த்துச்
சிரித்துக்கொண்டிருந்தது!

ஆம்! உறங்கித்தான் போய் விட்டார்
நிரந்தரமாக,
உறுதி வேறு செய்தார்கள்
அனைவரும்!

இல்லை எனக்கு உடன்பாடில்லை!
எங்களில் அவர் நினைவுகள் இல்லையா?
அவர் வித்துக்களில் உயிர் இல்லையா?
அவர் உருவம் மறந்து விடுமா?
இல்லை பாசம் தான் மரத்து விடுமா?

உடல் துறந்த அவர் ஆத்மா
உயிர்த்திருக்கும்!
உயிர்த்திருக்கும் அந்த ஆத்மா
மறுபடி உருவெடுக்கும்!

அந்நாள் வெகு தூரமில்லை,
இன்னும் எட்டு  மாதங்களே!
ராஜனோ ராணியோ
இவ்வுலகில் பிறப்பெடுக்கும்!
அது தங்கராஜனின் மரபைக் கொண்டிருக்கும்,
அன்று அனைவருக்கும் அது
உண்மை உணர்த்தி இருக்கும்!
நீங்கள் உயிருடன்தான் இருக்கிறீர் என்று!

அதுவே இந்நீடித்த இரவைத் தோற்கடிக்கும்,
விடியலை நிரந்தரமாக்கும்!
இனி இருளும் தோற்றோடும்,
உங்கள் மரபு செழித்தோங்கும்!
அது கண்டு உங்கள் ஆன்மா,
மகிழ்வுணர்வில் குளித்து,
பெருமிதத்தில் திளைத்து,
சாந்தி அடையட்டும்!
சாந்தி அடையட்டும்!

அதிரதன் (எ) அதிரத்

தமிழும் இலக்கியமும் இளவரசிகளாய் வலம் வர,
முப்பெரும் தேவியராம்..
    சரஸ்வதியின் அன்பும்,
    லட்சுமியின் பண்பும்,
    ஈசுவரத்தின் தாண்டவமும்,
பத்மநாக விக்னேசனருளும் 
அதீதமாய் ரட்சித்திருக்க!
கறியை உண்டுக் காலனை வென்று,
ரவியினொளி சௌந்தரமாய் ஜெகமெங்கும் 
சிந்துவாய்ப் பாய்ந்தோடி,
குமரனும் நடராசனும் மித்திரர்களாய்ப் 
பன்னீரில் கலந்தாடி!
சென்னியான மசினியின் வேர்களுக்கு,
ஜீவனை வார்த்து!
ரங்கராஜாமனிகளுக்கு மலர்கள் தூவி,
பாரதியின் திலீபமெனும் தீ 
அசோகமாய் வளர்ந்திருக்க,
தர்மமெனும் தங்கராஜனுக்குச் சரணடைந்து,
கனகமும் மல்லியும் குருதியில் கலந்தாடி, 
சூரி போல் கூறிய நெறியோடும், 
வினோதமான அன்போடும், 
தரணி ஆளும் திறனோடும்,
மாசில்லா முத்துக்களான 
மகிழக்குஞ்சுகளை ஈன்றெடுத்த,
மோகனச் செல்விகளும் பிரிய வேலன்களும் 
வசந்தத்தில் மலர்ந்திருக்கும்,
அகரக்குடும்பத்தின் ரத்தினத்திலகமான பிரதீபனே!
என் தங்கைத் தமிழின் மகனே! 
என் மருமகன் அதிரதனே!

எங்கள் குடும்பப் பயணத்தை,
பயணமென்ற குருக்ஷேத்ரத்தைத்
தோள் கொடுத்து நடத்த வந்தவனே!


சோழன், சக்கரவர்த்தி மற்றும் 
திலீபர்கள் உண்டென்றாலும்,
கிழக்கின் மத்தியில் உதித்து, 
எங்கள் சேனைக்கு வலு சேர்க்கப் பிறந்தவனே!

அதிரதன் - பல 
ஆயிரம் பேருடன் 
தனித்தே சமர் செய்பவனாம் -அஸ்திரங்கள் 
பல உடையவனாம் - அதிரடிகள் 
பல புரிபவனாம் - சிறந்த 
தேரோட்டியாம் - மிகச்சிறந்த வழிகாட்டியாம்!

அவசியமான பெயர் தானடா உனக்கு -உன் 
பெயரே வாழ்வின் பாதையாகட்டும் - மேன்மையே 
உன் நோக்கமாகட்டும் - உன் வாழ்வே 
காவியமாகட்டும்!

தேடிப் பகை நித்தம் கொண்டு - பல 
வீண் சொல்லுரைத்து - அகங்கார 
முடி சூடி, பிரித்தாளும் வழி தேடி - வயதோடு 
அனுபவத்தை எட்டித்தள்ளி - அடக்குமுறைக்கும் 
அக்கறைக்கும், அதோடு 
பயத்துக்கும் மரியாதைக்கும்
வேறுபாடு அறியாது - வஞ்சத்தில் 
வீழ்ந்து, பாச நேசம் விடுத்து - தன் 
மெய் நாளையே பொய் என்றறியாமல்
மாயத்தில் உழன்று - வேதனையைப்  
பரிசளிக்கும் இவ்வுலகத் 
துரியோதனன்களை வென்று..

அன்பிற்கே சரண்,
உத்தமர்களுக்கே மித்திரன், 
தர்மத்திற்கே ரதன்,
என்ற கொள்கை சூடி,
அதிரதனாய் உன்னை விதைத்து, 
மகாரதனாய் வாழ்ந்து,
ஜெய பேரிகை முழக்கு,
இவ்வுலகை ஒரு கலக்கு, கலக்கு!

அகரன்

கரத்தினால் தொட்டெழுதி 
நெடு நாட்களாகி விட்டது 
தமிழில் - ஆனால் 
அருமைத்தமிழ் தரமாகவுள்ளது 
மனதில்!

எப்படி மறப்பேனென் 
தமிழின் சொல் அடி - என்னன்னைத் 
தமிழ் கல்மண் 
தோன்றாக் காலத்து 
மூத்தக்குடி!

அடடே! தமிழ் மீது 
அவ்வளவு பற்றோ?
இல்லை - இது  பற்றல்ல 
பரிசு!

என்னிந்த எண்ண ஓட்டத்தை 
முறையாகப் பிரசவிக்க - என் 
தாய்மொழி தவிர 
வேறு எதை 
நான் யோசிக்க !?

தங்களைப்போல் நானும் 
நினைப்பதுண்டு - காலச்சவாரி 
செய்யவொரு காலக்குதிரை 
வேண்டுமென்று!

எதிர்காலம் சுற்றுவதால் 
பறி போய்விடும் சுதந்திரம் - இறந்த 
காலத்தில் இறக்காத 
நினைவுகளைச் சுற்றுவதுதானே 
நிரந்தரம்?

அப்படி இறக்காத நினைவுகளில் 
தேடியும் கிடைக்கவில்லை - நான் 
பிறந்தபோது என் தந்தையின் 
உணர்ச்சி எல்லை!

என் தாய் 
மறுபிறப்பின் வாயிலில் 
இருந்தபோது - அவருள்ளம் 
நடுங்கியதா?
என்னை முதலில் 
ஏந்திய போது - அவர் 
கண்கள் நீர்த் துளிர்த்ததா?
முத்தமிட்ட போது - உடல் 
சிலிர்த்ததா?
தொட்டிலிட்ட போது  - பாவணை 
தடுமாறியதா?
ஒரு கவிதை புனைந்த களிப்பா? 
அல்லது 
மக்கள் தொகையைக் கூட்டியத் தவிப்பா?

இறக்காத என் நினைவுகளில் 
தேடியும் கிடைக்கவில்லை - என்னை
ஈன்ற போதிருந்த என் தந்தையின் உணர்ச்சி எல்லை!

இதை நான் ஒரு 
குறையாகக் கருதவில்லை - இருந்தும்
அத்தேடலை நிறுத்த என்னால் இயலவில்லை!

இந்தத் தேடலுக்கு 
அமையாதா ஒரு முற்று - 
என்றெண்ணி எண்ணிக் 
களைத்திருக்கையில் சற்று - 
விடையொன்று கொடுத்தது 
ஆனி பதினெட்டு - 
எங்கள் குடும்பத்தில் உதித்தது 
'அகரன்' எனும் மொட்டு - 
அவன் வழி என் தந்தையின் 
உணர்ச்சி எல்லையை எட்டு!

அவன் பிஞ்சு 
விரல்களைத் தீண்டிய அந்த 
நிமிடம் - என் 
சிரசில் ஏறியிருந்தது 
கர்வமெனும் 
மகுடம்!

அவன் ஸ்பரிசத்தை 
உணர்ந்த அந்தப் 
பொழுது - என் 
மனதில் துளிர் விட்டது 
தந்தை எனும் 
விழுது!

அவன் மூச்சுக்காற்று 
என்னை உரசிய அந்த 
நேரம் - உணர்ச்சி 
வெள்ளத்தில் கழுவி 
எறியப்பட்டிருந்தது என் 
வக்கிரம்!

அவன் பால் 
வதனம் நோக்கிய அந்த 
நொடி - என்னுடம்பில் 
உற்பத்தியான அணுக்கள் 
கோடி கோடி!

மகனைப் பெற்றேனா - அல்லது 
நான் மறுபடி பிறந்தேனா?
தந்தை ஆனேனா - அல்லது 
என் தந்தையை உணர்ந்தேனா?

அளவில்லா உணர்ச்சியில் என் நரம்புகளும்,
சொல்லவொண்ணா வார்த்தைகளில் என் தமிழும்,
கட்டிலடங்கா ஓட்டத்தில் என்னுதிரமும்,
துடிக்க மறந்த இதயமும்,
துடியாய்த் துடித்த என் மனதும்,
நடுக்கத்தைப் போர்த்திய என்னுடலும்,
அதன் சுயநிலை விட்டுக் 
கோட்பாடுகளை மீறிய சமயம் -  தீர்ந்தது 
என் நெடுங்கால ஐயம்!

நான் உதித்த போது 
என் தந்தையின் 
உணர்ச்சி எல்லை - அறியவில்லை 
என்ற பழுது 
இனி என் மனதில் 
இல்லை!

ஆனி பதினெட்டா 
என் தேடலுக்கு முற்று - இல்லையில்லை 
இனிதான் ஆரம்பம் 
என் வாழ்கையில் 
பற்று!

காலக்குதிரையின் சவாரியில் 
அமைப்பேன் என் 
மகனுடன் கூட்டு -அத்துனையும் 
அடைவேன் அவனுடன் வீறு நடை 
போட்டு! 

என் தந்தையை 
உணரவைத்த புதல்வனே - எனக்கு 
தந்தையெனும்  கர்வத்தை 
சூட்டிய முதல்வனே - இன்றும் 
என்றும் நீதான் எங்கள் 
அகரனே!

How to name her?

"Mama..."
"Maaaamaaa..."
"Mamoooiii..."

...a little cute voice, wakes me up everyday. One could never ask for a better wake up call than this. Past few days, the reason for my sleep was mainly to hear this wake up call. I gave up counting the number of goose bumps ran all over my body, whenever I heard that cute voice. The very moment I shiver to get rid of the goose bumps, my heart would be stolen. I bloody need to gain reserves to promote this robbery. It is a joy beyond my imagination. ....Yes, my niece is in town.

She is the cutest thing happened to our family recently. Well, she has almost completed her 2nd year in this world, but it feels like it was just yesterday. There are so many cherishing moments she brought to our family, which changed the entire climate in our family. One of those moment was her naming ceremony (which also brought out the bright colours of few people in our family for good ;-)).

I have never been part of the naming process before, but I always wanted to be part of one. The uniqueness of few names have always succeeded in fascinating me, especially in my family (ex: Elakiya & Chakravarthi). Well, that wait was over with my niece's naming ceremony. Being a privileged uncle, I have a major role in this process, well, in every custom of my niece for that matter.

Naming is one of the very important custom in our culture; it is a yet another family get together; well celebrated family occasion; long procedures and formalities; pouring gifts; writing the name in a rice; uttering the name thrice; decorating the kid with jewels; feast, sweets, snacks, drinks etc etc; ...and my niece is first in her generation, so it is a double treat for our family.

Vasanth (my brother-in-law) was in a hurry, he just had a week left in India, so my niece must be named before he leaves. Fine, but what to name? and How? As you know, it is a huge responsibility, since name plays an important role in everyone's life and of course everyone in the family has expectations.

Dad: Should be a Tamil name, should not represent any caste or religion.
Mom: Should be easily pronounced. My grand mom's name?
Wife: I am OK with whatever you all choose.
Sister: Must be in Tamil, modern and rare.
Vasanth: Modern, elegant, should be within first 5 alphabets.
Vasanth's Dad & Mom: Maybe we can improvise our family God's name?
Grandpa: Let me ask Mr. Karunanidhi, In 1949..., I tried the same to name my son.
Others: It must abide to astrology, star sign & numerology.

Expectations eh?

We cannot satisfy everyone, but we need to satisfy somehow, ha! is that not called democracy? well, we decided to go for a partial democratic process, after all we are in a country which is one of the biggest democracy in the world.

The Process: Everyone must come up with suggestions; every suggested name will receive votes; voted names will make to the next round; everyone must choose one best name from their list out of the voted ones; the selected list will be given to the parents (Vasanth & Tamil) to choose one out of them.

Simple, but exciting. I was craving for this opportunity and I damn wanted to select a name which is the favorite for everyone. Just a silly pride, which I can carry for my lifetime, which made me to dig through so many things (dictionaries, internet, discussions, novels, poems, verses, quotes, movies etc) and came up with a list. Others might have done the same? Let us see... It all began on February 14th 2011 @ 7:00 pm.

Round 1 (Suggestions & Votes):
Vasanth’s Mom: Yadhavi, Neha, Poovizhi(1), Samyuktha, Agathiya (1) : Poovizhi, Agathiya
Vasanth’s Dad: Deepsika(1), Anushya, Yaazhini(3), Aadhirai, Aathra : Deepsika, Yaazhini
Tamil: Yaazh(2), Pavazh(1), Kural, Mithra, Kalki, Agal : Yaazh, Pavazh
Dad: Aadhavi(1), Kuvalai, Sudar(1), Vetri : Aadhavi, Sudar
Vasanth: Dhaya(3), Emaya, Arpana : Dhaya
Wife: Nethra, Sakthi(1) : Sakthi
Me: Aadhini, Imizh, Adheethi(3), Mugil, Kayalini, Pirai(1), Oli, Mozhi(1) : Adheethi, Pirai, Mozhi

Round 2 (Choose the best):
Vasanth’s Mom: Poovizhi, Agathiya

My niece in action

Vasanth’s Dad: Deepsika, Yaazhini
Tamil: Yaazh, Pavazh
Dad: Aadhavi, Sudar
Vasanth: Dhaya
Wife: Sakthi
Me: Adheethi, Mozhi

...and the finalists are:  
Agathiya
Yaazhini / Yaazh
Sudar
Dhaya
Sakthi
Adheethi

That is it, all done. It is now with Tamil & Vasanth to decide; what could be the choice? what would be the name? pressure mounted, phones silenced, TV muted along with some out of context thoughts; we breathed nervousness & excitement. I just could not hide my anxiety, hence I started to utter the meanings, pros & cons of each names. I was like a student who was minutes away from the results; what could it be? I needed someone to calm me down, hence I walked to my niece and saw her calm sleeping face; she was like a rose bud, could not stop my stare at her. Few minutes later, I was blessed with calmness.

A paper came flying across my shoulder towards my niece who was sleeping in front of me. I quickly caught that to protect her sleep, it had the list of names in the final round. Tamil & Vasanth were standing behind me, I gave an annoying look at Tamil and glanced at my niece to ensure that she is still asleep, phew! with a great relief, I glanced at the paper again. Haaaaa! I could not believe my eyes; noticed that one of the name in that list was underlined; understanding my struggle to speak out, Vasanth pronounced the chosen name. Hoooooraaaahhhh! I shouted in joy... ssshhhhhhhhh! said Tamil, it was Tamil now, who gave me an annoying look and protected my niece's sleep.

The next day morning, we were all like an obedient devotees, gathered in the temple and pronounced Adheethi in one voice in her ears, to prepare her for the world beyond her imagination.


Note: Adheethi = is an improvised version of a word Adheetham which means "much more, beyond imagination".

Ten10

Damn!! it just does not go easily. It is sticky, oily, eggy and so pasty, I need lots of soap and water to get rid of this from my face... After 15 minutes of struggle, I got rid of it. I looked at myself in the mirror victoriously after getting rid of the birthday cake painted on my face by my friends. Yeah, Thanks to all of my friends who took their time to remember and wish me on my birthday.

Usually, Birthday is the time filled with surprises, gifts, blessings, wishes, entertainment, joy and lots of love. It is a time for assorting cakes/sweets, balloons, crackers, friends, relatives and family. This day will be a very special day in every one's life and everyone enjoys moving one step ahead in life.

However, as most of you, I am not for it. If there is a mob who thinks that birthday is just an another day; is just the beginning of an another 365 days journey around the Sun; is a day which reminds you of your aging; is just an another reason for having a good laugh together, please invite me to dive in with you, I will be privileged to have your company.

"Oh, well, then do you want to grow younger?" Of course, I do. Who does not?

...but I read somewhere, "Staying younger is about Living honestly, Eating less & slowly, and Lying about the age". 
Yeah, I am only trying to live honestly; Eating loads and faster; My body won't let me lie about my age, Damn!!.

Anyway, as many of you, I want to treat my birthday as a normal day. I would politely request the same to my near and dear ones the same. That is the greatest gift for me ever, but my near and dear ones will never let that happen. There is a saying "Pride is one of the greatest sin", but I am happy to commit that sin after knowing that I am gifted with so many good friends. Yes, my wealth cannot be valued by any means.

Talking about gifts, there were so many birthday gifts I have had in these years, which fascinated me, emoted me and made me feel special, importantly made me feel younger. However, only few birthdays and gifts will stay green forever in you, which will take a special place in your heart, which brings tears of joy whenever you think about it. Yes, there was one such birthday which blew my mind and left me speechless. It was a birthday which was filled with endless surprises, a true effort from my friends and family to make it as a special one. Year 2008 it was.

Tamil and Chakku were master minding all the activities for that day. A lot happened for that day & on that day. Here I am, I split open my heart and share the highlights of my love and laugh...

Broken surprise: Tamil was hunting hard for a cake in the late evening to surprise me @ 12 am; she could not find one; called Chakku to find an alternative solution; by chance, I picked up the phone; she spoke everything about the cake to me without knowing that it was me; the cat was out of the bag; she screamed in anger and scolded Chakku for not keeping the mobile in his possession. Laugh! Laugh! Laugh!

2008 Bday cake

Pride is a sin: I felt so proud after breaking the surprise; yes, I felt like a king; However, that did not last long and I was proved wrong; Tamil is so clever to turn things around in no time; she made a plan B, a cake which (I think) was never made ever in the world; A custom made cake with all my favorite food; A well organised circle of Chicken Biriyani; which had the Dosa as roof; Parotta pieces to decorate; along with Chicken leg pieces and boiled eggs; world's first cake with this combination. An innovative effort, bowled me off.

Surprise visitor: Surprises were all over, I thought; but I was again proved wrong; there was a special visitor about to grace me; Chakku challenged me to guess who; I tried, but failed; all my guesses were wrong; someone came behind and closed my eyes; I still could not guess who it was; at the end, it was my uncle, Panneer; he is the busiest person in our family; hard to reach; I was touched deep in my heart to see him on that day; his presence made me feel special. Love all around.

The final touch: Is that all? Is that all for the day? No way; they had a final touch planned; Yes, that was an everlasting gift pulled by Chakku,Tamil and Sujai; the pals bowled me over again; it is a gift to cherish at all time and a treasure to be kept safe forever; it was a handwritten opinion about me along with the lovely teases, wishes & blessings from my friends & family across the globe; collected for over a month to surprise me on this day; the highlight was that, most of the letters were from my friends & family who I never thought would even write a letter these days; all the letters were funny, humorous, touching and written with lots of love; mind blowing and everlasting; tough to beat this one ever.

I have posted one of those letters below; which made me laugh my brains out; written by my sister Elakiya; Java programmer; do not try to compile this code; this is strictly for your eyes only;...and hey, I am actually not as the code says, it was just a teaser thrown by Elakiya; just for laugh. Here it goes...

Dear Brother, what can I say about you? I cannot explain about you in normal words, so, I am explaining about you in our own language, here you go,

import java.util.naughty;
import java.util.silly;

public class Kari implements BirdWatcher {

String name = "karikalan";
Integer age = 21; //Long long ago
String hobby = "BirdWatching";

public static void main(String girls[]) {

EachDay activity = new EachDay();

do {
if(mom.sees) {
activity.actAsGoodGuy();
}
else {
activity.flirtWithGirls();
}
setInterval(5); //5 mins
}
while(!tired);

try { //girls attention

if(girls.lookAtYou) {
activity.hideBaldHead();
activity.changeInBodyLanguage();
activity.speakBritishEnglish();
}
else if (girlsParents.lookAtYou) {
activity.sillySmile();
activity.moveAwayFromPlace();
}
else if(girlsParents.stare) {
activity.sillySmile();
activity.runAway();
}
}
catch(NoGirlsFoundException e) {
e.print("Be sad, go to work");
}
catch(NoGirlsPaidAttentionException e) {
e.print("Pretend you are not sad, and say, none of the girls are good looking");
}
}

Hope you are happy with my gift brother, Wish you a many more happy returns of the day.

With Luv,
Elakiya

.....will post few other touching and humorous letters in the next posts. If you have any memorable experience like this, please share across.